Vervolg Cannon Beach

Gistermiddag gingen we dus op pad naar Haystack Rock. Ondanks de zon die weer was gaan schijnen toch dik aangekleed, want man wat waait het hier hard en is de wind koud. Daan had een shirt, een trui en een vest aan en uiteindelijk nog mijn sjaal om, omdat hij het nog steeds koud had... Onze barre tocht (van zo'n tien minuutjes) kon beginnen. Teun zat in de draagzak op Rolf zijn rug en wiebelde lekker mee. De rotsen waren hoog en indrukwekkend en langs de duinen stonden prachtige (vakantie)huizen. Mooie plek hoor! Door de koude wind, hielden we het snel voor gezien en zijn we lekker warme chocomel in de lobby van het hotel gaan drinken met home made cookies. 

Teun heeft echt last van z'n tandjes denken we, want hij is huileriger dan we gewend zijn van hem. Sowieso schreeuwt hij heel hard, ook gewoon als hij geluidjes aan het maken is terwijl hij speelt. Een echte van den Engel dus, geen twijfel over mogelijk... Hij gaat steeds beter zitten en als z'n hoofdje dan een beetje naar beneden hangt en je zegt: "Waar is Teuntje nou?" Kijk hij vrolijk lachend omhoog. Zó lief! Staan vindt hij ook ineens reuze interessant. Op je schoot of tegen de leuning van de bank aan, staat hij heel trots te wezen met zijn kontje naar achter. Het blijft een lekker mannetje, maar we hebben nu dus wel even onze handen vol aan hem. 's Avonds valt hij ook steeds moeilijker in slaap als we willen gaan eten, dus dan staan we eindeloos te wiebelen met hem in de wagen. Hopelijk zijn z'n tandjes snel door en heeft hij daar minder last van de komende weken. 

Gisteravond gingen we voor de verandering eens naar een ander restaurantje. Maar dat was geen geweldig succes... Ten eerste was het er erg druk en gaf de bediening aan dat het wel 45 minuten kon duren. Dus dat werd flink wachten met de hele familie in de entree van het restaurant. We zaten daar wel gezellig naast een gezin uit Portland. Ze gaven ons nog wat goede tips mee. Verder zat er ook een Nederlands gezin, dat ook een road trip aan het maken was. Daan werd ondertussen steeds stiller en bleker, hij was niet helemaal lekker. Afgelopen nacht was hij al misselijk wakker geworden, maar vandaag overdag wel weer oké. Toen we na een uur wachten eindelijk aan tafel mochten is Daan op het bankje bij de tafel gaan liggen en vrij snel in een diepe slaap gevallen. Vlak voordat het eten kwam, werd Teun vervolgens schreeuwend wakker... Toen ik hem op schoot had, rook ik wat dus wilde ik hem gaan verschonen en op dat moment voel ik mijn been ineens heel warm worden. Kennelijk zat zijn luier zo vol dat hij erlangs plaste... Getver! Nadat ik Teun had verschoond en en mijn eigen broek een beetje opgepoetst had, was hij natuurlijk klaar wakker. Dus Rolf en ik moesten om de beurt eten met Teun op schoot. Wat een avond... vermoeid vielen we op onze kamer snel in slaap. 

Daan word op onze laatste dag in Cannon Beach gelukkig wat beter wakker. Ik zie alleen wel ineens wat rode bultjes op zijn been. Het zouden toch geen waterpokken zijn? Dit heeft hij namelijk nooit heel heftig gehad en hij vertelt dat een meisje uit zijn klas de week voor de vakantie ziek thuis was met waterpokken... Oh nee ook dat nog... Eerst luizen en nu ook nog pokken mee uit Nederland?! Wat een pech! 
Hij zegt geen last te hebben van de bultjes en voelt zich ook wat beter lijkt het. We besluiten om een kleine activiteit te gaan doen in de omgeving. We rijden een stukje naar het Ecola State Park dat aan het einde van het strand op de klif ligt. We rijden ineens door het centrum van ons dorpje en wij maar denken dat we in een heel klein dorpje zaten, haha! Het is een 'charming' plaatsje, met kleine winkeltjes, ouderwetse Amerikaanse huisjes, veel galeries en terrasjes. Vervolgens rij je een stuk door de bossen met bochtige weggetjes omhoog, de klif op. Na een kleine 10 minuten kunnen we niet verder met de auto en zijn er rondom prachtige uitzichtpunten over de kustlijn. We lopen wat rond en maken weer hele mooie foto's. Daan is onze dierenspotter en we vertellen dat je hier in de verte goed walvissen kan zien, hij tuurt wat af, maar ziet ze helaas niet. Het is hier een stuk minder winderig en daardoor gewoon warm. Julia kan lekker overdrijven en wil gelijk weer van alles uittrekken en klaagt dat ze dood gaat van de dorst ; -) Dus terug naar het leuke centrum wat we ontdekt hadden voor een ijsje en een terrasje. 

De laatste avond sluiten we af in ons oude vertrouwde restaurantje. Voor de zekerheid maar gereserveerd om een beetje bijtijds te kunnen eten. Wij vinden het heel apart hier als je een restaurant binnenkomt staat overal heel groot "Please wait to be seated". Maar dit wachten kan vrij lang duren ondanks dat het halve restaurant leeg is?! We zien alle Amerikanen geduldig wachten, voor hun kennelijk de normaalste zaak van de wereld, en wij ergeren ons groen en geel. Als je erop gaat letten dan zie je namelijk dat er 9 van de 10 keer niks gebeurd. Ze zeggen bijvoorbeeld dat het eventjes duurt om de tafel klaar te maken en vervolgens leiden ze je na 5 of 10 minuten wachten naar een tafel die al lang en breed gedekt was. Maar vaak genoeg zeggen ze niks en geven ze gewoon aan hoe lang het ongeveer wachten is, terwijl je ziet dat er allemaal lege plekken zijn. En als ze je dan naar één van die tafels leiden na 10 minuten wachten, zeggen ze standaard: "Sorry for the wait" Haha! Wij snappen er niks van... Ze zijn dan vervolgens enorm vriendelijk en geduldig allemaal, waardoor je het al snel vergeten bent.
Maar goed de laatste avond hier verliep helaas weer niet zo soepel, Daan was nog steeds niet lekker (en krijgt steeds meer pokjes overal), maar at en dronk dit keer gelukkig wel wat. Teun was zeer moeilijk in slaap te krijgen en werd ook nog weer wakker tijdens het eten en Julia was lekker aan het irriteren. Gezellige boel dus... Op de hotelkamer iedereen snel naar bed en zelf ook! De volgende ochtend worden Daan en Julia pas om 10:00 uur wakker, dus die hebben meer dan het klokje rond geslapen. Hopelijk heeft dat ze goed gedaan! We stappen zo de auto in, onderweg naar Portland, onze volgende stop. Heel veel zin in en hopelijk doet een verandering van omgeving wonderen!