San Francisco - Alcatraz

We zitten in een mooie beetje industriele kamer van het Pier 2620 hotel. Met een slaapkamer voor ons, een ruime badkamer voor Teun, en een woonkamer waar een sofabed zou moeten staan voor de kinderen, maar daar staat een bruine leren Chesterfield?? Uiteindelijk krijgen we twee bedden op wieltjes de woonkamer ingereden. Gelukkig is het een ruime woonkamer en past dat prima! We hebben zelfs een klein keukentje met barretje. Het is ondertussen al laat en ons hotel heeft geen restaurant, dus besluiten we naar de Fisherman's Wharf te lopen. Dat is een oude zeeliedenbuurt, waar tegenwoordig veel restaurantjes zitten. Er zitten inderdaad restaurantjes of liever gezegd kantines, naast de vele vele vele toeristenshops. Ik hoor in vijf minuten lopen ook minstens drie keer Nederlanders, we kunnen wel stellen dat het hier toeristisch is... We kiezen ervoor om terug te lopen en pizza's (met een wijntje) te bestellen en dat lekker in de rust van onze hotelkamer op te eten. Daan en Julia spelen hartstikke lief met een nieuw lego'tje wat ik uit de tas getoverd heb en Teun slaapt in de badkamer. Eigenlijk best lekker zo 'thuis' eten! Morgen maar eens uitzoeken waar we goed kunnen eten buiten de toeristenzone. 

We waren te laat met het boeken van kaartjes voor Alcatraz, dit schijn je een paar weken van te voren te moeten doen. En wij probeerden dit drie weken geleden 'pas' te regelen. De ferry naar Alcatraz gaat de hele dag door, elk half uur, maar er was enkel nog plek op één tijdstip op één van de dagen dat wij hier zijn. De prijs voor deze kaartjes was een stuk hoger dan normaal, maar ja... Als je dan in San Francisco bent, wil je deze beruchte gevangenis toch wel gezien hebben. Onze boot vertrekt om 10:30 en we zijn rond 9:45, na een heel gehaast ontbijtje, al bij de pier. Alles wordt daar in hele goede banen geleid en je staat een half uurtje in de rij te wachten, waar halverwege nog een foto wordt gemaakt van het hele gezin. Op de ferry hebben we een mooi plekje aan de zijkant van de boot en zitten we heerlijk in het zonnetje en genieten we van het uitzicht. Daan en Juul vinden het natuurlijk wel een beetje spannend zo'n gevangenis en weten ook denk ik niet zo goed wat ze te wachten staat. We proberen het zo goed mogelijk uit te leggen en ze gerust te stellen, wat best goed lukt. Ze vinden de boottocht in ieder geval leuk en Teun ook want die moet schaterlachen van de harde wind als de boot vaart gaat maken. Met wapperende pluishaartjes staat hij op mijn schoot te gieren van de pret.

Eenmaal op het eiland wordt het programma en de mogelijkheden duidelijk toegelicht door een Ranger, want het eiland is ondertussen een State Park. De hoofdattractie is een audiotour (in het Nederlands!) door de gevangenis, dus die willen we natuurlijk doen met de kinderen. We hebben speciaal de draagzak voor Teun meegenomen, want we dachten dat we niet met de kinderwagen door de gevangenis zouden kunnen, maar dit kan wel gewoon er zijn geen trappen en op de enige plek waar dit wel zo is binnen is een lift gemaakt. Helemaal top! Je komt de gevangenis binnen, waar de gevangenen ook binnen kwamen. Je ziet de douches en de stapeltjes kleding die ze daar zouden krijgen en wij krijgen daar onze koptelefoon met bandrecorder. Daan en Julia krijgen er ook een natuurlijk en dan kan onze tour beginnen. Je loopt uiteraard veel langs de verschillende celblokken en er wordt aan de hand van verhalen van oud-gevangenen en bewakers verteld hoe het daar was. Soms hangen er foto's van gevangenen (zoals Al Capone) of bewakers en dan word daar wat over verteld. Het is druk, maar doordat iedereen de tour volgt is het redelijk stil, iedereen luistert naar zijn eigen koptelefoon. Bovendien wordt je heel specifiek door de gevangenis geleid, waardoor je elkaar niet in de wegloopt. Supergoed gedaan en het verhaal is ook nog eens heel boeiend. Daan vindt het helemaal niet spannend meer en zit helemaal in het verhaal. Uiteraard wordt ook het bekende verhaal van de ontsnapping van drie gevangenen verteld. Je komt ook langs de directeurskamer en in de keuken en de eetzaal. Wij zetten de tour op een gegeven moment even stop buiten, om van het uitzicht over het water en de stad te genieten (want wat is dat geweldig vanaf dit eiland!!), maar Daan kan niet wachten om weer verder te gaan en wil weer naar binnen. Julia doet het supergoed en luistert ook echt naar het verhaal. Ze stelt weinig vragen tussendoor, waarschijnlijk omdat het verhaal continue doorloopt dus ze er niet tussen komt ; -) Ze zegt wel af en toe: "Maar daar ben ik nog niet" als wij al door willen lopen. Kennelijk zit ze af en toe met de knopjes te klooien waardoor ze steeds achterloopt. Ik spoel hem dan door, zodat ze weer gelijk met mij loopt en dat vindt ze prima. Op een gegeven moment wijs ik ergens aan dat we door een deur moeten en toen zei ze helemaal blij: "Ja dat zij hij bij mij ook, dat ik daar door die groene deur moest!!" Teun is ergens halverwege de tour superlief in slaap gevallen in zijn kinderwagen, heel erg fijn voor ons dat we allebei het hele verhaal rustig konden doorlopen. Als we klaar zijn, zien we dat we ruim anderhalf uur door de gevangenis hebben gelopen en zijn we helemaal trots dat ze dat alledrie zo goed gedaan hebben! 

Aan het einde wordt je natuurlijk door de 'giftshop' naar buiten geleid. Dit keer wil Rolf graag wat kopen, want hij vond dit helemaal geweldig. Hij ziet een baseball voor Daan met Alcatraz erop, aangezien we morgen naar de Giants gaan kijken is dat wel heel leuk en even verderop zien we een van de laatst levende oud-gevangenen, William Baker 85 jaar oud, zijn boek signeren. Rolf trekt zijn boek uit de schappen en gaat in de rij staan. Degene voor ons laat iets heel anders signeren en Rolf haalt snel de baseball voor Daan uit de verpakking om die ook te laten signeren. Als ze aan de beurt zijn bij deze vriendelijke inmate worden beiden gesigneerd ('For Rolf' en 'For Daan') en maak ik snel wat foto's.  
Unieke souvenirs! 

Op de terugreis met de ferry komen alle vragen bij Daan. Hoe waren ze dan ontsnapt en hebben ze het overleefd? Waar zijn ze nu dan? Was die 'boef' die zijn bal heeft getekend ook ontsnapt? Wat dat de sterkste uit de gevangenis? Waarom hadden sommige gevangenen spullen in hun cel en anderen niet? etc. etc. 
Julia snapt niet alles helemaal natuurlijk, maar voor een meisje van 5 heeft ze het supergoed door allemaal en kan ze achteraf ook dingen vertellen die ze heeft gehoord in de tour. Ze heeft bijvoorbeeld onthouden dat er één iemand was die saxofoon speelde in zijn cel, maar die maar drie noten kon, dus steeds hetzelfde deuntje speelde. Dat vond zij dan weer grappig ; -) 

We lopen vanaf de pier weer terug naar huis en gaan op zoek naar een speeltuin, want dat hadden we ze nog beloofd en dan hebben ze wel verdiend na zo'n indrukwekkend en lang programma. We besluiten naar het Golden Gate Park te rijden, met het idee dat we daar ook zicht hebben op dé Golden Gate brug. Dat laatste is helaas niet het geval, maar het is wel een heel mooi lang en uitgestrekt park. Met verschillende speeltuinen, vijvers, een golfbaan. De rit er naar toe zou 9 minuutjes duren qua afstand van ons hotel, maar we doen er meer dan een half uur over. Wat een drukte in deze stad en ontzettend veel stoplichten. Je rijdt van stoplicht naar stoplicht. De groene golf hebben ze nog niet uitgevonden hier... 
De speeltuin is wel hartstikke leuk en wij zitten lekker even in het zonnetje met Teun. Julia hangt de helft van de tijd weer op haar kop en er is veel te klimmen en te hangen, top dus! 

Daarna hebben we gereserveerd in een restaurant toch weer vlakbij het hotel in de Fisherman's Warf. De website ziet er leuk uit en je lijkt er mooi uitzicht over het water te hebben, we wagen het erop. Het is een oude (bekende) bakkerij en daarboven zit het restaurant. Het brood vooraf is ook erg lekker inderdaad en omdat je boven zit, is het uitzicht inderdaad mooi over het water. We kunnen Alcatraz eiland zelfs zien! Daan begint het nu het donker wordt en met alle indrukken nog in zijn hoofd toch ineens een beetje spannend te vinden allemaal. Dus we moeten hem thuis bij het naar bed gaan wel even geruststellen. 's Nachts komt hij bij ons in bed liggen, het was ook wel heel indrukwekkend! Julia komt er 's ochtends vroeg ook bij liggen, want die zag Daan natuurlijk niet. Als we allemaal wakker zijn, vertelt Juul vrolijk dat zij een leuke droom gehad heeft (over een feestje voor haar en dat ze heel veel cadeau's kreeg, haha) maar dat ze Daan niet zag liggen dus daarom bij ons kwam kijken. 

Morgen weer een leuke dag, want we gaan hier naar een Baseball wedstrijd van de San Francisco Giants.

To be continued...