Los Angeles - Newport Beach

Op de luchthaven loopt het niet helemaal soepel, want we kunnen niet inchecken door 'the infant' alias Teun van den Engel. Er staat kennelijk iets niet helemaal goed in het systeem van Delta... We worden verwezen naar de Special Services balie, waar een flinke rij staat. In principe hoef je hier voor een binnenlandse vlucht maar een uur van te voren aanwezig te zijn, maar nu zitten we dus wel een beetje te stressen in de rij en ergeren we ons weer eens aan de traagheid hier. Gelukkig gaat de rij op een gegeven moment ineens snel en lijkt de meneer achter de desk, zonder enige glimlach of vriendelijkheid, het probleem op te kunnen lossen voor ons. Ik heb Teun in de draagzak met een zonnepetje op en een romper met een kraagje om zijn waterpokken de verbergen. We willen natuurlijk niet geweigerd worden voor de vlucht met de gevreesde waterpokken... Maar hij kijkt niet op of om naar Teun, gelukkig! 
Op een gegeven moment geeft hij aan dat de vlucht een uur vertraging heeft. Irritant natuurlijk, maar op dit moment voor ons best fijn, dat scheelt een hoop gestress.
Ruim een uur na de geplande vertrektijd mogen we boarden, ook weer zonder echte glimlach van het grondpersoneel. Wat een verademing zal het zijn om over een week met de vriendelijke stewardessen van KLM te vliegen. 
Vervolgens staan we nog een half uur op de grond te wachten totdat we eindelijk de lucht in gaan. Op de tickets staat anderhalf uur vliegen naar LA, we kunnen ons niet voorstellen dat het zo'n lange vlucht is? Uiteindelijk wordt de landing 35 minuten na vertrek alweer ingezet. Later begrijpen we dat vliegtuigen in Amerika vaak óf in de rij staat om op te stijgen of in de lucht moeten wachten om te mogen landen. Die tijd rekenen ze dus kennelijk van te voren mee met de vluchttijd? Op LAX komen de koffers snel, maar blijft de band vervolgens hangen. Wij zien onze laatste twee koffers boven in liggen op de lopende band. Na 10 minuten lijkt er nog niks geregeld te worden en staat iedereen nog rustig te wachten. Na nog eens 10 minuten gaat Rolf vragen wat er aan de hand is. Hier wordt niet echt een duidelijk antwoord op gegeven en het grondpersoneel blijft gewoon staan. Frusterend! Na nog een aantal minuten besluit Rolf de band op te klimmen om de koffers gewoon zelf te pakken ; -) De mevrouw van de beveiliging knijpt een oogje toe en moet stiekem ook lachen. Hij neemt gelijk de koffer van een ander stel mee, dat hem erg dankbaar is, haha! 

Bij de autoverhuur loopt het nog minder soepel, maar dat verhaal bespaar ik jullie. Na anderhalf uur zitten we alsnog in een gloednieuwe grote witte volkswagen Atlas. Al met al zijn we van 10:00 uur vanochtend tot 17:30 's avonds onderweg geweest voor een vlucht van nog geen uur. Met de auto waren we sneller geweest... Maar goed we zijn er en we verheugen ons op de tussenstop bij Mariel (een nicht van Rolf die met haar gezin al 12 jaar in Los Angeles woont). Wat een gezellige avond hebben we daar! De kinderen mogen zwemmen in hun zwembad in de tuin en krijgen Mac 'n Cheese, wat ze op smikkelen. Na het afscheid rijden we dan echt naar onze allerlaatste bestemming: The Pelican Hill Resort in Newport Beach. Het is nog een klein uurtje in de auto en de achterbank is wiped out, zó lief liggen ze over elkaar heen te slapen. 

Bij aankomst in de riante bungalow, die afmetingen heeft waar menig Amsterdammer jaloers op zou zijn, tillen we ze al slapend hun bedje in en genieten wij van de veilige aankomst in dit prachtige resort. Even een paar dagen genieten in de zon en niks meer hoeven te ondernemen! 
De volgende ochtend worden we heerlijk uitgeslapen wakker. Daan en Julia slapen de hele vakantie al als roosjes. Ze slapen ook uit omdat ze elke avond natuurlijk wat later naar bed gaan door het uit eten gaan. Teun wordt de afgelopen dagen meestal 1x per nacht wakker, speentje erin en dan slaapt hij wel weer en dan 's ochtends rond 7:00 uur krijgt hij zijn fles en slaapt hij ook nog even door. Superfijn dus!  

Bij Julia ontdekten we gisterochtend bij vertrek uit het hotel in San Francisco een paar waterpokken op haar bovenlijfje. Nee hé?! De laatste van de familie ook nog en dan ook nog op het moment dat ze de hele dag in het zwembad had willen liggen... Wij maken ons vooral zorgen over de vlucht naar Nederland over 5 dagen, want dan zijn de plekjes nog niet ingedroogd en mag ze gewoon niet vliegen. Hoe gaan we dat doen?!  
Het eerste waar we vanochtend naar kijken zijn dus de vlekjes op haar lijfje. Maar ze lijken op wonderbaarlijke wijze verdwenen? Een onbevlekte genezing ; -)
Wat een pech voor ons... we hadden ons net ingesteld op het regelen van een verlenging van ons verblijf hier. We gaan de rest van de dag broeden op een andere reden waarom we zondag niet mee terug kunnen vliegen! 

Het is een geweldig resort. Een enorm rond zwembad, het grootste ronde zwembad ter wereld wordt ons verteld, met zout water gevuld. We bemachtigen na het ontbijt vrij makkelijk vier ligbedden naast elkaar aan het zwembad met een grote parasol. We krijgen handdoeken en een kan koud ijswater met citroen. We verroeren ons de rest van de dag niet meer, behalve om op te staan en het zwembad in te lopen. Daan en Julia zijn het water niet uit te slaan en ook Teun vindt het heerlijk in het zwembad en spartelt er weer enthousiast op los. We lunchen zelfs op de ligbedden met een lunchbox voor de kinderen met dikke boterhammen met pindakaas, een bakje fruit en Oreo-koekjes. 's Avonds eten we bij het restaurant van het zwembad, want dat is het meest dichtbij onze bungalow en daar ligt Teun heerlijk in zijn tentje te slapen met de video-babyfoon aan. Wat een geweldige fijne dag! Ik denk dat morgen er precies hetzelfde uitziet en overmorgen waarschijnlijk ook ; -)