Sunriver

Het was moeilijk onze heerlijke boomhut te moeten verlaten, maar de reis die daarop volgde was gelijk de moeite waard. We rijden over de "Bridge of the Gods" een extreem hoge brug, van staal, over de Columbia River. Waarom zou het zo heten? Is het de goden verzoeken als je erover heen rijdt? Gelukkig waait het niet vandaag.en komen we veilig aan de overkant. Vervolgens zien we Mount Hood, een hele hoge berg met sneeuw op de top. Heel apart als je in het zonnetje door groene natuur rijdt en je ziet ineens zo'n enkele besneeuwde bergtop voor je. Na ruim een uur rijden kwamen we in het gebied Warm Springs. Zoals de naam al doet vermoeden was dit gebied erg warm, de teller klom al snel boven de 100 graden Fahrenheit (dat is richting de 40 graden Celsius)! Het landschap veranderde van groene bomen, meertjes en heuvels ineens in redelijk vlak, droog en rotsachtig. Een mix tussen de woestijn en de Grand Canyon, want af en toe reden we ook langs diepe kloven of zagen we hoog boven ons plateaus. Heel indrukwekkend! Rolf zat de kinderen een beetje te plagen met een verhaal over coyotes die hier woonde. Julia heeft de rest van de autorit (én ook nog in het huisje) gevraagd of er 'ko-jo-ters' waren ; -) 

We kwamen aan in Sunriver, een groot resort. Vergelijkbaar met een soort Center Parcs. Veel huisjes zijn ook bewoond en de eigenaren verhuren deze weer. Ook hier moesten we wachten tot ons huisje klaar was, check-in was kennelijk vanaf 16:00 in plaats van om 16:00 uur. We baalden, want we hadden er een lange rit opzitten en we waren warm en moe. We besloten om dan maar vast boodschappen te doen in de supermarkt hier, hadden we dat gehad. We hebben hier voor het eerst een eigen huisje, dus we hadden van alles nodig. Rond 18:00 zijn we weer terug gereden naar de receptie en was het huisje toevallig net klaar... Het zag er van buiten heel leuk uit, maar van binnen was het behoorlijk oudbollig... Overal hoogpolig tapijt, kleedjes, droogbloemen en een oude bank. Ik kreeg spontaan niesbuien en jeukende ogen. Horren die het niet echt leken te doen en geen airco... Terwijl het zo heet was buiten. Maar gek genoeg voelde het niet warm in huis. Je moet er het beste van maken, maar Rolf en ik verlangde stiekem terug naar onze fijne boomhut... De kinderen maakt het natuurlijk niks uit en vonden ook dit weer leuk, heerlijk is dat wel ; -) 

We sliepen gelukkig goed en merkten midden in de nacht dat het erg koud was geworden. Er heerst hier dus ook een woestijn klimaat, met veel warmte overdag en 's nachts heel fris. Dus die airco die er niet was, viel alweer mee. Mijn gesnotter en jeukende ogen waren de volgende ochtend ook voorbij en de kinderen konden hier voor het eerst 's ochtends naar boven (de slaapkamers zijn hier beneden, een omgekeerd huis, dat vind ons mevrouwtje omgekeerd natuurlijk erg grappig!) en even rustig televisie kijken, zonder iets te moeten. Ik kon daardoor heerlijk nog even blijven liggen met Teun en binnen een paar minuten sliepen we allebei weer in, wat een genot! Rolf had een super ontbijt gemaakt met eitjes, bagels, fruit, verse jus en yoghurt met muesli. Het valt dus allemaal wel mee hier. Zó fijn om even je eigen gang te kunnen gaan en iets meer ruimte dan op een hotelkamer te hebben. De beetje viezige vloerbedekking en bank nemen we voor lief. 

Op het terrein kan je fietsen huren, dus dat wordt onze eerste activiteit voor vandaag. Daan en Julia een eigen stoere fiets en wij Amerikaanse beach cruisers. Bij Rolf met een bakkie er aan vast waar ons jongste gezinslid in kan liggen. Met een kaart van het resort gaan we de paden op en de lanen in. Het is warm, maar redelijk te doen op de fiets. Er zijn hier overal fietspaden, alles is keurig aangelegd en goed verzorgd. We fietsen in een treintje achter elkaar aan en de kinderen vinden het geweldig. We fietsen eerst naar het Nature Centre & Observatory. Hier kunnen ze door een enorme telescoop naar de zon kijken en in het kleine natuurparkje zijn wat vogels (waaronder een arend!), vissen en reptielen te zien. Ze mogen zelfs een ieniemienie kleine boa constrictor vast houden! Julia vraagt "wat is de name" (samen met de zin: "How old'er you?" en 'thank you" haar communicatie middelen hier). De jongen vertelt dat ze de slangen eigenlijk geen naam geven, maar dat zij er wel één mag bedenken. Na eventjes nadenken komt ze met Emma, maar het blijkt een jongen te zijn. Daan oppert Max, maar dat vindt Julia niks... Dan noemt ze Kasper en hij vindt dat wel lekker klinken: Kasper the constrictor. It might stick with us, zegt hij lachend ; -) 

Het is vervolgens al best laat in de middag, dat krijg je na zo'n slome ochtend, dus we gaan nog even terug naar ons huisje voor een broodje en dan fietsen we door naar het buitenzwembad. We moeten uitwijken naar een groter zwembad op het terrein met glijbanen en waterpret, omdat in het 'gewone' zwembad een ongeluk gebeurd is. Hopelijk niks ernstigs, maar tot de volgende dag gesloten. Teun trappelt er weer flink op los in het water met armpjes en beentjes en maakt er driftige geluidjes bij. Lekker om zo af te koelen even met z'n allen. Daan wil natuurlijk van de waterglijbaan en Rolf durft het niet aan met zijn knie, waar hij toch weer een beetje last van heeft na het fietsen vandaag. Dus ik met Daan en een dubbele band (een soort 8 waar je met z'n tweeën in kan) de trap op naar de glijbaan. Het is een leuk ritje, maar Daan is iets te smallig voor de band, dus hangt er als een soort dubbelgeklapte pizza in. Hierdoor gaan zijn billen (waar ook geen spek op zit...) teveel over de glijbaan. Hij vond het nog best leuk, maar wil liever niet nog een keer. 

Thuis hebben we heerlijk verse spaghetti bolognese gemaakt. Krijgen de kids ook weer wat groenten binnen in plaats van kip of hamburger met frietjes. We genieten van het gekeuvel in een eigen huisje. 
De volgende ochtend hebben we ongeveer hetzelfde ritme te pakken als de dag daarvoor en komen we langzaam op gang. Rolf zijn knie is gelukkig al beter na een goede nacht, maar hij wil niet meer zo ver fietsen vandaag. Dus besluiten we na het late ontbijt om de stapel ansichtkaarten, die we in de supermarkt hadden gekocht, te schrijven. Daan en Julia wilden allebei graag wat vriendjes en vriendinnetjes een kaartje sturen en natuurlijk de opa's, oma's, neefjes en nichtjes. Dus we zijn wel even zoet met schrijven! Ik kan ondertussen wat wasjes draaien, want we hebben hier een wasmachine, hoera! We wilden in de afgelopen paar hotels al wat laten wassen, maar alleen één onderbroek was al snel 3 dollar, dus dat werd wel een erg prijzig wasje voor ons vijven. Heel fijn dus dat we nu, ongeveer op de helft alweer, even kunnen wassen! 

In de loop van de middag fietsen we naar het 'gewone' zwembad, waar het veel fijner is dan dat grote waterpark van gister. Hier is het redelijk rustig, ondanks dat er veel kinderen in het water zitten, lekkere ligbedden met parasols, handdoekje krijg je erbij en je kan wat eten en drinken bestellen. Teun valt na weer even druk gespetterd te hebben, afgekoeld in slaap. Daan krijgt het na een tijdje koud en wil lekker met zijn droge kleren aan bij de stenen spelen en Julia, onze waterrat, is er niet uit te slaan. Ze zwemt eerst met Rolf en Daan, dan met mij en daarna nog een hele tijd alleen. Er is hier een kleinere glijbaan, waar ze af durft. Ze belandt dan alleen in een bak ijskoud water, maar dat doet haar niks, haha!

Vanavond staan er zelf gebakken pannekoeken op het menu. Heerlijk met deze warmte boven het fornuis pannenkoeken bakken... Maar ze worden dankbaar ontvangen en gaan allemaal op! 

Morgenochtend waarschijnlijk nog maar zo'n relaxed ochtendje en dan in de auto naar het prachtige Crater Lake. Een felblauw meer, als we de plaatjes mogen geloven, dat ligt ongeveer op de route naar onze volgende bestemming. Nu al zin in!!