Amsterdam - Seattle

Zondagochtend rond 11:00 uur waren we ruim op tijd op Schiphol, maar er stond gelijk een enorme rij voor het afgeven van de bagage bij de KLM balies. Rolf liep uiteraard met een kruk en z'n brace om en duwde een karretje met koffers en ik liep met Teun in de draagzak ook met een karretje. Het duurde niet lang voordat een vriendelijke mevrouw van de KLM ons voor liet gaan in een verkorte rij. Dit was alsnog een rij, maar we hadden nu in ieder geval zicht op de incheckbalies, hoera! Bij de controle van de handbagage mochten we ook voor en werden we naar een aparte ruimte geleid. Hier was alle tijd en hulp van vriendelijk personeel. Heel fijn om niet met drie kinderen en al je spullen te hoeven klungelen, zweten en haasten. Dus we zaten heel relaxed een uur voor het boarden in een restaurantje nog wat te lunchen. Toch een klein voordeel van zo'n knie operatie! 

Toen we aankwamen om te boarden bleken er technische problemen te zijn met het vliegtuig. Dit heeft uiteindelijk twee uur geduurd en iedere keer hoorden we dat ze niet weten hoe lang het nog gaat duren. Heel frustrerend, maar we hadden gelukkig geen overstap, dus in die zin geen haast om op tijd in Seattle aan te komen. Daan en Julia waren superlief aan het spelen (met wat nieuw speelgoed dat ze net hadden mogen uitzoeken voor de reis) en ook Teun heeft, toen hij wakker werd, heel lief op z'n verschoonmatje op de grond liggen draaien. Tijdens het wachten zaten we naast Phil en Zack en die vonden Julia wel een 'heartbreaker'. Julia vuurde vervolgens allerlei vragen in het Nederlands op ze af en die moesten wij dan natuurlijk vertalen. De vragen waren voornamelijk gericht op wat ze konden: konden ze Nederlands en waarom dan niet? Welke talen konden ze dan wel spreken? Gevolgd met een "doe dat dan eens?" Kon hij, Phil was al 92 jaar vertelde hij, nog lopen of rennen? En of hij dat dan even wilde laten zien? Het vragenvuur van mevrouw was grondig... Maar ze doet het met een charme (en zó'n lekker bekkie!) waardoor ze er mee wegkomt en mensen het schattig en grappig vinden ; -) 

Eenmaal in het vliegtuig ging het gelukkig ook goed met de kids. Ondanks dat het een vrij gaar vliegtuig was en de stewardessen stront chagrijnig. Er was niks voor de kinderen en de oordopjes die werden uitgedeeld werkte vrij matig. De filmpjes voor de kinderen waren ook nog eens allemaal in het Engels. Maar wat waren ze lief en vermaakten ze zich goed. Door de vertraging gingen we om 16:00 uur de lucht in, dus na wat eten, filmpjes kijken en spelletjes doen, was het onderhand wel eens bedtijd rond 22:00 uur. Ze vielen redelijk gemakkelijk in slaap en Teun sliep al eventjes. Rolf lag tegen het raam aan en heeft ook nog een paar uurtjes geslapen. Voor mij was het lastiger met Daan tegen me aan geleund, Teun zwaar op mijn schoot en de airco die eigenlijk te koud stond. Zo'n vliegtuig stoel blijf ik een drama vinden om in te slapen. Het laatste uurtje ging het licht aan en kregen we nog een ontbijtje, waar ik al misselijk werd van de geur alleen.  
Na de landing ging het allemaal vrij snel en waren we allemaal verbazend goed functionerend op de luchthaven in Seattle. Vrolijk stonden we bij de auto huur en liet Rolf zich nog even een upgrade aansmeren. In plaats van een Dodge caravan, die al groot was, gingen we nu voor een Chevrolet Suburban die heul groot was. Maar ja, in Amerika is alles big, bigger, biggest... dus we passen ons gelijk goed aan, haha! 

Rolf reed enorm soepel door de stad en binnen een half uurtje waren we in ons hotel! Ondertussen was het 19:00 uur lokale tijd, maar voor ons gevoel 's ochtends heel vroeg. Daarbij waren we al bijna 24 uur wakker zonder al te veel slaap... In onze connecting rooms hebben we snel wat broodnodige spullen uitgepakt en ons geïnstalleerd. We besloten toch nog even ergens iets gaan eten, maar hier vielen de kindjes bijna van hun stoel af van vermoeidheid. Dus rond 22:00 uur lagen we allemaal in ons heerlijke bed en sliepen we binnen no time. Teun is nog wel een paar keer een beetje wakker geworden, maar tussen ons in sliep hij toch steeds wel weer in. En Daan en Julia werden de volgende ochtend gewoon rond 8:00 uur wakker. Hoezo jetlag?!

Tijd om de stad te gaan verkennen. Het eerste agendapunt is een speelgoed winkel vinden, want wat zijn we trots op hoe goed ze het gedaan hebben de hele reis. Onze toppertjes!