Running Y Ranch

Onderweg naar onze volgende bestemming vlakbij Klamath Falls, rijden we langs Crater Lake. Een van de diepste meren van Amerika, ontstaan door een vulkaan uitbarsting ongeveer 8000 jaar geleden. In die jaren heeft het enorme gat zich enkel gevuld met regenwater en sneeuw en daardoor is de kleur prachtig puur blauw. Het lijkt mij een supermooi verschijnsel om te zien en verheug me op deze tussenstop! Maar op het moment dat we het Nationale Park inrijden waar het meer zich bevindt, verteld de Ranger bij de ingang ons dat we het meer niet zullen zien door alle rook van nabij gelegen bosbranden. Shit... Het was bij ons vorig huis ook al wat heiig en daar hadden ze het in de winkel over 'smoke', maar ik dacht toen nog ze zullen het wel niet letterlijk over rook hebben? Er zijn hier door de warmte en de droogte ontzettend veel bosbrandjes, maar ook flinke bosbranden blijkt nu. We besluiten toch door het park te rijden, we zijn er nu toch. Eigenwijs als we zijn, kunnen we ons niet voorstellen dat we het meer echt niet kunnen zien, want we zien om ons heen ook nog de bomen en de bergen. Zo slecht kan het zicht dan niet zijn... 

Er zijn verschillende plekken waar je met de auto kan stoppen om uit te kijken over het meer. Bij de eerste de beste stop zien we wel mensen staan en er worden foto's gemaakt, dus vol verwachting lopen we ook een stukje omhoog tot we over de rand kunnen kijken. Maar helaas... het meer is inderdaad bedekt met rook. Recht naar beneden zie je wel het blauwe water, maar de prachtige kleur blauw en het hele meer kan je bij lange na niet zien. Wat een dikke vette pech!!  
We ruiken nu ook een brandlucht, zoals van een kampvuur. De lucht en de rook draagt dus kennelijk ontzettend ver door de wind. We maken wel wat foto's, voor het idee, en stoppen bij een volgend uitkijkpunt ook nog, maar daar is het zicht hetzelfde. Vervolgens rijden we rechtstreeks door naar Crater Lake Lodge om te lunchen. Dit is het enige hotel hier met, normaal gesproken, prachtig uitzicht over het meer. We gaan binnen zitten, want die brandlucht is niet zo lekker. We laten Daan en Julia zien, aan de hand van de boekjes die we hebben, hoe dit meer ontstaan is en allerlei feitjes en verhalen erover. Daan vindt het wel interessant en Julia daardoor ook. Het eilandje in het midden van het meer is nog een vulkaan, een slapende, maar dat vindt Julia natuurlijk wel wat spannend ; -) De serveersters is ondertussen gek van Teun en iedere keer als ze langskomt, begint ze tegen hem te praten. Teun vindt het wel gezellig en trekt al zijn lieve lachjes uit de kast! 

Op naar Klamath Falls, nog een uurtje rijden! Het landschap is hier niet zo uitgesproken. We kunnen ook niet zo ver kijken door de heiige lucht. We zien wat meer weilanden, meestal heel droog, soms wel groen. Af en toe koeien in de wei en we zien regelmatig het woordje 'Ranch' staan. Langs de weg zie je in de dorpjes, of beter gezegd gehuchten, vaak een motel. Deze zien er ook echt precies zo uit als in de film: beetje sjabbie, alleen begane grond, paar kleine kamers op een rij, groot bord langs de weg waar dan bijvoorbeeld op staat: Airco, HBO en soms jacuzzi... Nou, ons niet gezien! Vandaag zien we in één van de dorpjes waar we doorheen rijden op een groot bord bij een winkel staan: "Guns, Ammo, Beer and Liquor" Lijkt ons een topcombinatie, haha!  

De Running Y Ranch waar we de komende 3 nachten slapen, ligt inderdaad in een soort heuvelachtig weiland, zoals je je een Ranch zou voorstellen. We slapen in het hoofdgebouw en hier zit ook het restaurant met een klein buiten terras met prachtig uitzicht over de golfbaan, het groen en de heuvels. Daan ziet hier grote roofvogels vliegen, maar volgens hem zijn het geen adelaars. Ik geloof hem direct! Na een hele goede maaltijd op dat prachtige terras, gaan we lekker naar onze kamer. We hebben een grote woonkamer met slaapbank voor de kinderen en een keukentje, een ruime badkamer, waar Teun z'n tentje fijn in past, en dan nog onze slaapkamer. Hier kunnen we ons wel weer fijn settelen de komende dagen! 

De volgende ochtend gaan we, na een laat ontbijt op datzelfde fijne terras, met de kinderen naar een Zipline parcours hier in de buurt. Normaal gesproken zoef je dan op grote hoogte tussen de bomen, maar dit is een parcours speciaal voor kinderen vanaf 5 jaar. Nog steeds best hoog trouwens. Julia is qua lengte eigenlijk iets te klein, maar daar doen ze gelukkig niet moeilijk over. Zeker niet nadat we aangeven dat ze enorm behendig is en goed kan klimmen en klauteren. Ze krijgen instructie in het engels, wat wij natuurlijk moeten vertalen. En ik geef ze nog even een spoed-cursus woordjes waarvan ik denk dat ze nuttig zijn, zoals: Wait, Stop, Go/ Let's go, Come on, Help, Listen (speciaal voor Julia ; -)) en als ze het spannend vinden dat ze kunnen zeggen: 'I'm scared'. Dit blijkt helemaal niet nodig, want het is een overzichtelijk parcours en Rolf mag zelfs meelopen over de grond, zodat hij instructies kan geven en kan helpen waar nodig. Ik ga met Teun langs het parcours zitten, foto's en filmpjes maken en ze toejuichen. Het is een rondje wat ze steeds opnieuw mogen doen, en in het begin moeten ze nog even inkomen en leren hoe die lijn werkt waar ze aan vast zitten met hun harnasjes. Daan en Julia zijn allebei iets te licht, dus ze moeten zich wel even afzetten merken we. Julia doet dit gelijk en rent met haar benen door de lucht voor nog meer vaart, hihi! Daan is wat voorzichtiger, waardoor hij in het begin de overkant net niet haalt. Maar na een paar tips én als hij doorheeft wat het is en hoe het gaat, wordt hij steeds zekerder en zet hij af. Al snel vliegt hij met z'n armen wijd (én een grote glimlach!) over de lijn. Tussen de lijnen zitten wat andere 'obstakels', zoals een wiebelbrug en een spinnenweb van touwen waar ze doorheen moeten klimmen. Maar het zoefen over de lijnen is toch wel favoriet bij onze snelheidsduiveltjes! Julia heeft al snel door, dat je je bij het spinnenweb ook gewoon over de lijn kan glijden dus die slaat het al snel over en sjeest lekker door. Tussendoor stoppen ze af en toe voor wat water, maar verder houden ze het non-stop twee uur lang vol! Dikke pret en ze worden steeds behendiger! Elke keer als ze het rondje opnieuw starten vraagt Julia: "Mag ik zo nog een keer?" ook dit houdt ze twee uur lang vol ; -) 
Het laatste rondje is helemaal typerend, Daan wil z'n snelste tijd neerzetten dus gaat met zijn fanatisme op z'n allersnelst over het parcours en Julia, die doet het parcours plotseling in extreem vertraagd tempo: "Zo kan ik er lekker lang over doen". 
Ze hadden nog wel even door willen gaan, wat vonden ze het leuk!! Maar we merken in de auto terug dat ze ook echt wel moe zijn, want er ontstaan wat ruzietjes. Bij het hotel gaan we nog even naar de speeltuin en daarna een beetje bijtijds eten in het restaurant. Het waait op het terras wat meer dan gister en ook hier ruiken we nu wat meer de brandlucht buiten. Terwijl het vanmiddag weer wat helderder leek te worden buiten. Het ligt er maar net aan hoe de wind staat. 

De tweede dag hier hebben we een lekker rustig dagje. Na het ontbijt gaan we terug naar de kamer. Ik speel met Teun op mijn knieën: "damespaardjes, herenpaardjes, boerenpaarden, gat in de weg" Hij vindt het pas grappig bij de boerenpaarden, die gaan lekker wild en hobbelig en als ik na een keer of 10, gat in de weg vergeet. Gooit hij zelf zijn hoofdje lachend naar achter ; -) Zo leuk om te merken dat hij dingen gaat begrijpen! We leggen Teun hierna weer even een keer rustig in zijn tentje te slapen en de kinderen doen spelletjes in hun vakantie-doe-boeken en kijken wat televisie. De tekenfilmpjes van Nick Jr. zijn hetzelfde als in Nederland, alleen dan natuurlijk in het Engels. Dus ze kijken Paw Patrol, Blaze en Bubble Guppies in het Engels, nog leerzaam ook ; -) 

Als Teun wakker wordt, gaan we mini golfen. Dit ligt bij de golfbaan en lijkt op midget golf, alleen dan echt letterlijk mini golfbaantjes. Dus alleen heuvels en bochten in het gras en geen extra attributen als bruggen, gootjes, dierenbekken of disco lichten ;-)   Daan is er verdomd goed in en verslaat mij bijna! Het is voor Julia net iets te lastig en ook wat te saai, want het zijn ook echt 18 holes. Teun verplaatsen we elke hole naar een plekje in de schaduw en hij ligt in het gras ook met een golfballetje te spelen. Hij doet natuurlijk ook gewoon mee! 
Het is nog steeds heiig, waardoor de zon niet zo fel is en het ook niet zo ontzettend warm meer is. Na afloop eten we een welverdiende hotdog in de golfshop en willen de kinderen heel graag nog even zwemmen. Ik loop met Teun, die ondertussen in slaap is gevallen van alle golfpret, nog even naar het supermarktje hier op het terrein voor melkpoeder voor zijn flessen. Het is een redelijk winkeltje met van alles wat, maar qua babyproducten is het aanbod erg beperkt. Er ligt bijvoorbeeld één pak luiers en dat is maat 6, die zal je maar net nodig hebben of niet... En melkpoeder hebben ze helemaal niet. Als ik doorloop naar de uitgang, kom ik nog wel vier gangpaden vol met bier, wijn en liquor tegen. Daar hebben ze dan weer wel alle keus in... 
Op weg naar de volgende bestemming komen we niet meer echt door een stad, dus dan hier nog maar even snel naar de stad Klamath Falls rijden, want anders wordt het wel heel spannend morgen of Teun nog op tijd een fles kan krijgen. Als we de stad inrijden, zien we een Walmart. Dan hebben we die ook maar van onze bucketlist afgestreept ; -) Het is een soort kruising tussen de Aldi en de Zeeman, maar ze hebben wel veel keuze in het babyschap. We slaan groot in, hoeven we ons daar geen zorgen meer over te maken de rest van de vakantie. Als we 10 minuten later weer naar buiten lopen, zegt een typisch Amerikaanse winkelmedewerker: "Thank you for shopping Walmart, folks" Heerlijk, net als in de film, haha! 

Morgen na het ontbijt rijden we weer door naar de volgende stop. Een historisch lodge in Grants Pass, op ongeveer anderhalf uur rijden vanaf hier. Een korte trip, maar Julia vindt het al snel lang, want die vraagt dan in de auto steeds: "Hoe lang is het nog? Hoe vaak moet ik dan nog tot 60 tellen?" Als we dan zeggen hoe vaak, roept ze teleurgesteld: "Maar ik kan nog niet tot 60 tellen!" Lekker wijffie! 

PS. Helaas laat de internetverbinding vanavond te wensen over... Het is hier nu 00:00 geweest en ik ben te moe om nog langer op het uploaden van de foto's te wachten. De eerste foto's van Crater Lake en van het hotel staan erop. Maar de allerleukste, van de Zipline en de mini golfbaan, houden jullie dus te goed! Hopelijk morgenochtend, voor jullie vanavond al ; -) Dikke kus van ons