We-ask-u-Inn

In het Running Y Ranch resort worden we wakker met een strakblauwe lucht en bijna geen rook te bekennen. Het is ook windstil, dus de rook blijft nu waarschijnlijk bij de bosbranden hangen. Wat heerlijk weer heldere schone lucht, je merkt nu pas dat het echt niet fijn is om de hele tijd met rook om je heen te zitten. Ook al ruik je het niet continue, je ziet het wel. Het ziet er allemaal wat somberder uit. 

Omdat we om 11:00 uur de kamer uit moeten en we bij de volgende bestemming pas vanaf 16:00 uur terecht kunnen. Stelt Rolf voor om toch nog een keer langs Crater Lake te rijden. Ik baalde best wel dat we dat niet goed hadden kunnen zien en het is nu zulk mooi weer! De reis vandaag is niet zo lang en een deel van de route overlapt. Het zou ons iets meer dan een uurtje extra kosten om via Crater Lake te rijden. Ik bel voor de zekerheid naar het visitor's centre hoe het zicht daar nu is en de mevrouw aan de lijn verteld vrolijk dat ze daar een "beautiful day" hebben. We rijden er heen en het zicht blijft goed en de zon schijnt volop, letterlijk tot we het park inrijden.... Daar lijkt het toch ineens weer heiig te worden, het zal toch niet... We moeten nog zo'n 10 minuten rijden tot de Rim, de rand van het meer. Dus we blijven hoopvol, want die mevrouw was zo overtuigend een uurtje geleden. Maar zodra we in de buurt van de rand komen, weten we het zeker: één grote rookwolk boven het meer. Aaaaarrrrgh! Het lijkt erop dat het in dat uurtje rijden toch betrokken is of ze heeft ons voor de gek gehouden. Ik loop toch nog snel even uit de auto voor een poging tot wat mooie foto's, maar het gaat hem niet worden. We hebben het in ieder geval geprobeerd...

We rijden door naar Grants Pass een dorpje aan de Rogue River. Vlak voor dat dorpje verblijven wij in de Weasku Inn (We-ask-you-Inn, ik had de woord spelling hier pas door) een oude vissershut, die in vroeger tijden door o.a. Walt Disney en Clark Gable werd bezocht als vakantiebestemming. Het is precies zoals we ons hadden voorgesteld: een beetje vergane glorie, maar oh zo leuk! We slapen in een River Cabin, een klein huisje aan de rivier met een vide waar Daan en Julia mogen slapen. Hun eigen hutje bovenin, ze zijn er weer blij mee!

Voor 'dinner suggestions' adviseren ze ons restaurant River's Edge. We hebben niet gereserveerd, maar gelukkig is er plek buiten aan het water. En we hebben geluk want er is vanavond live-music. Met een Gin-Tonic en een goed glas wijn en heerlijk eten, genieten we van de mooie omgeving en de muziek op de achtergrond. Teun slaapt, na een flinke wandeling over het parkeerterrein. Julia kan de muziek natuurlijk niet weerstaan en staat al snel te dansen voor Scott, de man die zichzelf begeleid met gitaar. Hij is heel open en maakt een praatje met ons en wordt duidelijk blij van Julia die zo onbevangen staat te dansen en te stralen. Ze doet zelfs de chocolade-zwaai die ze op ballet geleerd heeft ;-)  Ondanks een Portugees slaapliedje dat hij voor Teun speelt, ligt Teun ondertussen al een tijdje klaar wakker in zijn wagentje. Hij wil natuurlijk ook mee dansen, met de hele familie staan we bij Scott te dansen en hij speelt (speciaal voor ons?) Jason Mraz: I'm Yours. 

"Look into your heart and you'll find love love love love 
Listen to the music of the moment people dance and sing 
We're just one big family 
And it's our God-forsaken right to be loved loved loved loved loved
So I won't hesitate no more, no more
It cannot wait, I'm sure
There's no need to complicate
Our time is short
This is our fate, I'm yours" 

Wat een top avond. Wat zijn we bevoorrecht en wat genieten we van elkaar en van onze allerliefste kindjes! 

De volgende ochtend staat het ontbijt voor ons klaar in het hoofdgebouw, een ouderwetse blokhut. Een kleinschalig en simpel ontbijtbuffet, maar hartstikke lekker. Daan ziet een wafel-ijzer en wil graag wafels maken, maar ik doe er kennelijk veel te veel beslag in waardoor hij al snel overstroomt en niet zo'n klein beetje ook. De mevrouw bij het ontbijt is niet zo blij, maar maakt hem toch helemaal schoon zodat we het nog een keer kunnen proberen. Er stonden dus naast de schenkkan met beslag, plastic bekertjes met een lijntje tot waar je ze moest vullen en die hoeveelheid moest dan in het wafelijzer. Tsja, ik ben niet zo scherp 's ochtends ; -) 

We rijden na het ontbijt even het stadje in voor wat benodigdheden, maar realiseren ons na vijf minuten lopen dat er wel erg veel winkels dicht zijn. Ehm... is het niet zondag vandaag? Dat is het nadeel van vakantie, geen idee meer welke dag het is! 
We laten Teun dan thuis nog maar even in z'n tentje slapen, althans dat was het idee maar anderhalf uur later is hij nog steeds wakker?? Rolf was ondertussen met de kinderen even gaan voetballen op het grasveld hier en daarna doorgelopen naar de rivier. Daar hebben ze even lekker gespeeld met de stenen en het water. Nadat Teun uiteindelijk toch nog even is gaan slapen, spelen Daan en Julia boven op de vide schooltje. Alle knuffels worden neergezet (en dat zijn er nog al wat...) en Julia is de oudste leerling en Daan de meester. We genieten stiekem mee van hun spel. Gister mochten ze wat spelletjes op de iPad doen en hadden ze samen ook al dikke pret. Ze schateren dan zo lief samen, dat werkt aanstekelijk! 

Later op de middag wordt het weer heiig en ruiken we ook de rook weer. We lopen naar het hoofdgebouw om daar even een spelletje te spelen en wat te eten. Einde van de dag hebben ze daar wat appetizers met een drankje voor de gasten klaar staan. Er zijn allerlei rauwe groenten met yoghurtsaus, fruit, crackertjes en een superlekkere watermeloen/feta salade. Heerlijk! 
We hebben 'Oink' en UNO bij ons, twee kaartspelletjes. Ik ben druk met Teun, hij krijgt een potje eten en wat crackertjes, waarvan de helft overigens op de grond of op zijn slab eindigt, maar interessant dat hij het vindt! Rolf speelt dus met Daan en Julia. Ze beginnen met UNO dat gaat redelijk goed en verloopt enigszins rustig en eerlijk. Julia is af en toe boos dat ze te weinig pestkaarten heeft, maar zodra ze er eentje heeft en die kan inzetten voor Rolf heeft ze ineens weer een big smile op haar gezicht, haha! Bij 'Oink' gaat het minder goed. Bij dit spel moet je het dierengeluid nadoen als je twee dezelfde dieren ziet, dus dat gaat gepaard met veel geschreeuw. Daarbij speelt Julia een kleine beetje vals door soms alvast in haar kaarten te kijken welk dier ze heeft en dat vindt Daan dan weer oneerlijk. Het lijkt wel een avondje met de van den Engeltjes 30 seconds spelen, zoals in Oostenrijk of de Efteling, haha! We zijn ook hier al snel de enige die er nog zitten, hoe zou dat nou toch komen?? 

De rook blijft helaas hangen vanavond, dus we moeten binnen eten. Helaas zit je dan in Amerika gelijk in zo'n koude airco. Het maakt de restaurants er niet knusser op. We zitten wel mooi aan het raam met uitzicht over de rivier. Terwijl we daar zitten zien we kano's, een jetski, grote speedboaten met toeristen, en eendjes over de rivier gaan. 
Eenmal thuis weer In bed mogen Daan en Julia nog eventjes spelen met hun zaklampen. Wij liggen beneden op bed en zien de weerkaatsing van de zaklampen boven ons in het raam. Teun ligt nog wat te brabbelen, maar valt zo ook vast lekker in slaap. Ik typ dit verhaal nog af en morgen weer onderweg naar een nieuw avontuur. En waarschijnlijk dan uit de bosbranden, daar zijn we wel klaar mee na een week, want we gaan terug naar de kust! 

Liefs van ons