Eureka

Lekker weg uit de rook! Na het ontbijt en het inpak-ritueel stappen we de auto in onderweg naar de kust van Californië. Na een half uur rijden wordt de lucht blauw en hebben we de rook en de bosbranden achter ons gelaten. Wat kan het dan genieten zijn om in het zonnetje te rijden. We rijden over Highway 101 richting het zuiden, het is een mooie bochtige weg door de bossen. Langs de weg stroomt de Smith River en daaromheen zien we veel groen en heuvels. Het zijn ook niet alleen maar naaldbomen meer, maar ook ander groen. Het is in dit deel van Californië duidelijk minder droog. 

De snelweg leidt ons door het Redwood National park. Redwoods zijn vergelijkbaar met de bekende Sequoia bomen, het verschil is dat Redwoods enkel aan de kust groeien en de Sequoia's in Sierra Nevada. We stoppen bij het Trees of Mystery park, waar ze een skytrail hebben door de bomen. Het is een indrukwekkend deel van het park vol met gigantische Redwoods. We leren dat de bomen een lengte bereiken van meer dan 100 meter, zo hoog als onze domtoren dus, en dat ze wel 3000 jaar oud kunnen worden. Het park heet Trees of Mystery omdat er hier een aantal Redwoods staan die afwijken door hun speciale vorm, zo is er de Elephant Tree (met een soort slurf uit de grond, tussen de wortels) en de Octopus Tree (heel veel losse wortels waar je ook onderdoor kunt lopen) en de Brotherhood Tree, de grootste boom in dit park en de mooiste is: de Cathedral Tree! Negen bomen in een halve cirkel die samengegroeid zijn als een soort natuurlijke kapel. Dit is dan ook een plek waar je kunt trouwen, heel bijzonder! Rolf en ik oefenen alvast door hier voor het altaar te gaan staan en ons oudste zoon maakt hier een foto van ; -) Ze hebben overigens ook een Baby Cathedral Tree die nog niet volgroeid is. Je mag alvast reserveren om daar over 600 jaar te kunnen trouwen ; -) 

De Skytrail is een gondel die je in een paar minuten tot de toppen van deze gigantische bomen brengt. Het is spannend om zo hoog te gaan, maar wel vergelijkbaar met een ritje in de skilift. We vonden het lopen door het bos dan ook indrukwekkender om te doen, wat een geweldige natuur en ongelofelijk die hele hoge dikke bomen! Voor we er erg in hebben, hebben we bijna twee uur door het park gelopen en we moeten nog wel een uurtje rijden tot Eureka. We lunchen snel wat en stappen weer in de auto voor het laatste stuk.

Onderweg merken we dat, zodra we vlak langs de kust rijden en de zee zien, er bewolking en mist is. Als de snelweg weer een stukje het land in draait, is de lucht blauw en schiet de temperatuur ook een paar graden omhoog. Helaas ligt onze eindbestemming aan de kust, dus we komen daar met bewolking aan. Zijn we uit de rook, zitten we in de bewolking. Maar de frisse lucht maakt een hoop goed! We slapen in een eigen cottage van het Carters House Inn. Een Victoriaans hotel op de hoek van de straat met hotelkamers en twee Victoriaanse huisjes ernaast. Waarvan eentje dus helemaal voor ons is. Fijn weer een eigen huisje met keuken en aparte slaapkamers voor iedereen! Dit huis is goed onderhouden en best statig ingericht. Aan de overkant van de straat zit het bijbehorende restaurant, dus nadat we geïnstalleerd zijn, gaan we daar lekker eten. Het is een sjiek restaurant, zeker voor Amerikaanse begrippen, dus we instrueren Daan en Julia dat ze rustig moeten doen en ze nemen weer een doe-boekje mee, waarvan ik er vrij veel heb meegenomen voor alle avondjes uit eten ; -) Dit is het eerste restaurant waar ze geen kindermenu hebben, maar ze vinden het geen probleem om wat kip en frietjes voor de kinderen te serveren. We moeten ze wel bezighouden, maar ze gedragen zich supergoed! We krijgen complimenten dat ze zo lief zijn en zo schattig 'thank you' zeggen. Het is niet de eerste keer dat we dit horen, dus we zijn best wel trots op onze toppertjes! Het eten is heerlijk, maar het is al laat, dus na het hoofdgerecht gaan we lekker naar ons huis zodat de kinderen kunnen slapen.

De volgende ochtend ontdekken we waterpokken bij Teun... toch nog! Hij is nog vrolijk en meestal krijgen kleintjes onder 1 jaar het niet zo heftig, dus hopelijk valt het mee! Na het ontbijt, dat niet zo veel voorstelt, in tegenstelling tot het heerlijke eten gisteravond, blijven we de rest van de ochtend even 'thuis'. Het is bewolkt buiten, Teunie kan dan nog even in zijn tentje slapen, de kinderen even lekker spelen, wij kunnen wat mails beantwoorden en ik kan de was hier weer even doen. Alsof we thuis zijn, haha! Best lekker af en toe zo'n eigen plekje waar het even voelt als thuis. 

's Middags willen we het dorp in voor wat boodschappen. De Main Street schijnt hier in het oude gedeelte van het stadje leuk te zijn met ook veel victoriaanse gevels. Maar we worden door de mevrouw bij de receptie van het hotel naar de hoofdstraat met veel verkeer geleid en onderweg lopen we langs Humboldt (de naam van de streek) Correctional Facility. Gezellig! Dat verklaart wel alle bijzondere types op straat... Dan toch maar met de auto wat boodschappen doen, we lopen terug richting het water en komen dan ineens langs het oude gedeelte met leuke gevels, winkels en restaurantjes. Met een lekker zonnetje en wat meer drukte op straat zou het hier best heel leuk kunnen zijn. 
Eenmaal in de auto rijden we toch eerst naar het dierentuintje van Eureka, waar we een fijne middag hebben. Daan ziet de adelaar, Julia flamingo's en we zijn op tijd om het voeren van de Red Panda te zien. Het voelt een beetje als een kinderboerderij maar dan wel met wat dierentuin dieren. Daan en Julia spelen nog wat met een waterpomp en een stroompje water, totdat Teun klaar is met zijn wagentje. Dan gaan we boodschappen doen, zodat we vanavond thuis kunnen eten en morgenochtend kunnen ontbijten. We treffen een wat luxere supermarkt met veel versproducten, heerlijk! 

Teun is thuis na zijn potje en een fles nog heel gezellig ondanks weer een aantal waterpokken erbij en dan is het echt tijd om te gaan slapen. Eens een keer niet in zijn wagentje onderweg naar een restaurant, maar fijn in zijn eigen bedje. We horen hem de rest van de avond niet meer. Lekker voor hem (én voor ons)! 

Morgenochtend rijden we verder naar Mendocino, een plaatsje aan de kust boven San Francisco voor een glamping avontuur... Ik ben benieuwd hoe het zal bevallen?! 
Er zijn ook daar in de regio weer bosbranden, maar wij zitten aan de kust dus die zijn een eind van ons vandaan. No worries! 
Daarna onze één na laatste stop in San Francisco voordat we naar LA vliegen. Wat gaat het snel... veel te snel eigenlijk!!