Melbourne

A room with a view…wauw wat een geweldig uitzicht!! We hebben al prachtige uitzichten over zee gehad, maar dit uitzicht over de stad, vanaf de 40ste verdieping (150 meter hoog, hoger dan onze eigen domtoren), is een heel machtig gevoel. Een beetje eng soms met die ramen vanaf de vloer, maar zo vet!! Overdag kijken we toch nog over zee uit, omdat Melbourne natuurlijk aan het water ligt en ’s avonds is het misschien wel het mooist, met al die lichtjes! Daan en Julia zijn er niet zo van onder de indruk en lopen vlak langs het raam alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Daan ziet wel de auto’s rijden en vindt “ik zie, ik zie, wat jij niet ziet” een leuk spelletje vanaf hier ; -)

In het gebouw zit ook een zwembad en aangezien we wat laat in de middag aankomen besluiten we om alleen even te gaan zwemmen en daarna de stad in te gaan om ergens wat te eten met elkaar. Julia roept eerst heel hard “ne, ne!” als ze het zwembad en haar zwembandje ziet. Rolf neemt haar gewoon mee en met haar haar armpjes stevig om Rolf geklemd zit ze erin ; -) Daan springt er natuurlijk gelijk in en zwemt van de ene naar de andere kant met het grootste plezier, onze kleine waterrat! Julia gaat er stapje voor stapje ook steeds meer van genieten. In eerste instantie houdt ze haar beentjes stijf opgetrokken onder het bandje, maar als we zeggen dat ze kan ‘lopen’ (lees: trappelen) gaat ze er ineens plezier inkrijgen en langzaam gaat ze van haar armpjes om papa’s nek, naar handjes vasthouden, naar één handje vasthouden en uiteindelijk zelfs los dobberen! Daan spreekt ook bemoedigende woorden als grote broer, wat zijn ze toch lief voor elkaar. Behalve af en toe verdriet om een speeltje wat ze allebei willen hebben, hebben ze eigenlijk geen ruzie. Ze brengen elkaar hun knuffels of speeltjes, willen graag dat de ander ook meegaat en knuffelen wat af. Wat een genot voor ons om te zien, vooral ik als enigskind geniet hier extra van!

Vlakbij ons appartement is de Southgate Boulevard met allemaal horeca gelegenheden langs de Yarra rivier. Het ziet er allemaal vrij fancy uit en we komen erachter dat al deze restaurants bij het Crown Complex horen. Een enorme entertainment toren met het grootste casino van Austalië, hotels, horeca, shops, gebouwd voor zo’n slordige 1 miljard dollar. Op de brug zien we ineens steekvlammen uit verschillende pilaren langs de boulevard komen. Het maakt een enorm lawaai en zelfs hier voelt het warm aan, een soort vuurwerkshow! We kiezen een tentje uit, waar we denken dat de kinderen ook welkom zijn. Een steakhouse, met heerlijke burgers! Het is er gelukkig heel lawaaierig, zodat de gilletjes van Julia en het hoge stemmetje van Daan niet zo opvallen. Op een gegeven moment begint de vlammen-show weer en van zo dichtbij vinden ze het allebei ineens doodeng. Julia haar hartje klopt bijna uit haar borstkas terwijl ze met een paniekerig gezichtje "ne, ne!" roept en ze springt bijna bij Rolf op schoot. Daan heeft zijn handjes voor z'n ogen en kruipt dicht tegen me aan en schrikt iedere keer van het geluid als de pilaar voor onze neus aan de beurt is. Onze geruststellende woorden en knuffels helpen gelukkig een beetje en stiekem moeten we er ook wel om lachen, het is zo'n mooie show... Maar net als we besluiten om met ze naar binnen te gaan, stopt het gelukkig. Dan maar een ijsje halen langs het water op weg naar huis, dat zorgt weer voor vrolijke gezichtjes! 

De volgende dag wil Daan dolgraag naar Sealife. Wij twijfelen, omdat we daar in Sydney natuurlijk al geweest waren. Maar ja, hij wil zo graag en voor hem én Julia zijn dat soort dingen natuurlijk het leukst. Dus op naar Sealife! Het hoogtepunt is dit keer overigens geen zeekoe, maar een krokodil. Een ‘saltie’, zoals ze ze in Australië liefkozend noemen, van wel 5 meter lang… Wat een beest! Daan kan dit keer niet goed kiezen welk dier hij is,  want ze hebben hier jaguar-roggen, en enorme ‘gewone’ roggen, haaien, nemo’s, zeepaardjes, zelfs een draken-zeepaardje, schildpadden en keizerspinguïns én dus die enorme krokodil. Daan verandert in elke ruimte van dier en verkeerd dus enigszins in een identiteitscrisis vandaag ; -) Maar hij geniet met volle teugen en wij eigenlijk ook, want dit aquarium is mooier dan die in Sydney!

We willen de kindjes (en onszelf) al een beetje laten wennen aan het ritme van Abu Dhabi, om de jetlag daar zo klein mogelijk te maken, dus hoe later naar bed hoe beter. Julia gaat pas einde van de dag een middagslaapje doen en daarna gaan we nog uiteten, zodat ze rond 23:00 pas naar bed ‘mogen’. Ze houden het verbazend goed vol en Julia dribbelt nog als een Duracell-konijntje naar huis. Daan is wel moe, maar die mag achter de Ipad een filmpje kijken en kan dat rustig de hele avond volhouden! Naast BBC wildlife documentaires, is de film ‘Life of Pi’ ook favoriet deze vakantie ; -)  Er wordt wat sneller gehuild of gepiept zo ’s avonds laat, maar dat is ook wel weer snel op te lossen en verder merken we eigenlijk niks aan ze. Wat een makkelijk tweetal is het toch! We eten in een smal straatje met allemaal restaurantjes en Julia steelt de show. Ze dribbelt in haar jumpsuit met all-starretjes tussen de terrassen heen en weer en het personeel houdt haar af en toe tegen als ze te ver weggaat en zijn weer helemaal weg van haar! Eentje geeft haar een high five en steeds gaat ze weer terug om het nog een keer te doen. Als hij met gasten in gesprek is, blijft ze met haar eigenwijze bekkie naast hem staan wachten ; -) 
Wij eten hier onze eerste, en natuurlijk gelijk de laatste, kangaroo biefstuk. Heerlijk klaargemaakt en het smaakt erg lekker!

De volgende dagen gaan we nog wat meer de stad verkennen, het centrum is best klein en heel overzichtelijk in een grit gebouwd. Veel oude mooie gebouwen en de winkels zitten vlakbij elkaar, dus daar lopen we wat doorheen. We verplaatsen ons ook met de tramlijnen, maar hiervoor hebben we wel een ov-chip kaart nodig, die hebben ze hier dus ook! Je kan geen los kaartje kopen maar moet voor zoveel dollar zo’n lege kaart aankopen en opwaarderen. Maar goed, het is wel lekker om niet al te veel te hoeven lopen voor Daan en Julia. Ze mogen om de beurt in de buggy, af en toe loopt één van hen zelf of zit bij Rolf op zijn schouders. Julia is trouwens slimmer dan wij bij elkaar, want die stapt op een gegeven moment op de stang van de buggy, zodat Daan geduwd wordt en zij erachter staat, dat hadden we eerder moeten bedenken!

De stad is al helemaal in kerstsferen en dat hebben ze op veel plekken erg mooi gedaan. Bij het warenhuis Myer zijn ze dubbel en dwars geslaagd met zes etalages, die het verhaal vertellen van “De kerstman en de drie beren”. Je hoort het verhaal door de speakers en het wordt uitgebeeld door bewegende beren, de kerstman en draaiende decors, echt geweldig gedaan! Daan wil natuurlijk steeds weer bij het begin beginnen en wil de rest van de dag (je raadt het al…) een beer zijn. Wij kopen stiekem het bijbehorende boek en dat krijgt hij als hij in Abu Dhabi voor het eerst zijn schoen mag zetten! We hebben het af en toe wel over de Sint, maar hij is er helemaal niet zo mee bezig als in Nederland. Scheelt toch dat je niet overal wordt geconfronteerd met de beste man en zijn zwarte pieten (mag ik dat trouwens nog wel zeggen?).

Ik ben op zoek naar Uggs, die zijn hier natuurlijk goedkoper dan in Nederland, zo ongeveer het enige wat goedkoper is volgens mij ; - ) en we willen graag een aboriginal bordje scoren voor aan onze muur in de keuken. De Uggs vind ik de eerste dag en het bordje vinden we de volgende dag op de Queen Victoria Market, oude markthallen uit de 19de eeuw, waar zowel etenswaar als allerlei anderen dingen zoals souvenirs en kleding te krijgen zijn. We vinden daar ook nog mooie houten onderzetters van uitgesneden Australische dieren en de kids zien natuurlijk allemaal speelgoed en mogen een houten uitgesneden diertje kopen, Daan kiest de orka en ons aapje kiest een aapje uit!  

We vliegen pas om 23:40 uur naar Abu Dhabi, op zich fijn want in de nacht slapen ze hopelijk weer en als we daar aankomen is het 7:00 uur ’s ochtends. Dus het zou qua jetlag redelijk oké moeten gaan… We mogen tot ’s avonds in het appartement blijven, te relaxed van de verhuurder! We hebben de auto bij aankomst in Melbourne ingeleverd, dus we moeten helaas weer sjouwen met alle koffers ; -) Daan trekt heel goed het handbagage koffertje en zijn eigen rugzak, stoere vent!

Op de luchthaven gaat dit keer alles goed, wat een verschil! We krijgen de ruime plekken, waar normaal gesproken de baby-wiegjes hangen en we mogen voor bij de controle van de handbagage, omdat we met kindjes reizen. Goeie service! We eten wat en maken onze laatste dollars op. Gek en jammer dat de tijd in Australië er alweer op zit!  Wat hebben we genoten van dit geweldige land en van elkaar! Alle tijd voor de kindjes en even niks hoeven. Maar de tussenstop van een paar dagen in Abu Dhabi zorgt ervoor dat we nog niet het gevoel hebben dat de vakantie voorbij is, we mogen nog eventjes!

De vlucht duurt ongeveer 14 uur, dus we houden de kindjes zo lang mogelijk wakker en rond 1:00 uur blazen we Daan zijn bedje weer op, die nu alle plek heeft voor ons op de grond. Hij valt rond dit tijdstip als een blok in slaap en Julia kan haar oogjes eigenlijk niet meer openhouden, maar blijft nog een tijdje draaikonten en kletsen. Natuurlijk wil mevrouwtje niet op de stoel slapen, dus valt ze weer bij mij op schoot in slaap. Ik had bedacht om haar vervolgens in de stoel naast mij te leggen als ze diep genoeg sliep, maar helaas gooit de stewardess roet in het eten... Daan mag niet op de grond slapen, ‘airline policy’, dat hij het op de heenweg wel mocht is dus geluk geweest. Ze blijft wachten tot ik hem wakker heb gemaakt en in zijn stoel heb getild. Dat kost flink wat moeite, want hij is niet wakker te krijgen, gelukkig slaapt hij daardoor wel gewoon door en wordt pas 9 uur later weer wakker! Julia heeft ook zo’n 10 uur geslapen, helaas voor mij dus wel bij mij op schoot… Wat resulteerde in weinig slaap voor mij en enorm slapende benen! Af en toe ben ik gewoon met haar opgestaan om weer wat bloed terug te krijgen in mijn benen! Rolf zei steeds bemoedigend dat ik het zo goed deed, tussen zijn eigen slaap door, hahaha! Maar al met al weer een prima vlucht, want er waren meerdere kindjes die regelmatig huilde en weinig sliepen en dus wat waren we weer trots en blij met die van ons!

De jetlag zal nu toch moeten meevallen voor ons hier in Abu Dhabi en als we aankomen in het hotel weten we zeker dat we hier nog onwijs gaan genieten de laatste dagen!!! Ons laatste reisverhaal vanuit een strandstoel op de Verenigde Arabische Emiraten komt snel jullie kant op ; -)