Apollo Bay

Zoals beloofd hierbij wat verlaat het reislog van ons optrekje in Apollo Bay: 

Wat een genot om in zo’n huis aan zee te zitten! We begrijpen wel waarom het Storm Point heet, want het waait hier flink. Ondanks het mooie weer is het door de wind vaak zelfs iets te fris om uitgebreid op het terras te zitten. Maar gelukkig hebben we zoveel ramen dat we ook vanaf de tafel of de banken van het mooie uitzicht kunnen genieten! 

De wisselvalligheid van het klimaat hier hebben we weer ervaren. Toen we aankwamen was het namelijk strakblauw en warm en vandaag werden we wakker met regen. Helaas, je kan niet alles hebben ; -) De temperatuur is gelukkig ondanks de regen nog erg lekker, dus toch maar even op pad en hopen op wat beter weer in de loop van de dag. En wat doe je als het regent en je zit in Victoria, de staat met de meest gevarieerde landschappen? Naar het regenwoud! Op een uurtje rijden van Apollo Bay ligt Otway National Park, langs de kust ligt dit uitgestrekte natuurgebied van regenwoud, watervallen en veel, heel veel groen. De weg er naar toe is al een hele ervaring het varieert van mooie kliffen langs het water, strandjes aan een felblauwe zee, weilanden en groen heuvellandschap en ineens een stuk regenwoud. In het regenwoud kan je de ‘Tree Top Walk’ doen, een wandeling van 20 tot 50 meter hoogte door het regenwoud over ijzeren hangbruggen. We kunnen het niet beter uitleggen dan dit, dus voor een goed beeld moet je maar even de foto’s checken…

Gewapend met poncho’s gingen we het woud in. Daan vond z’n plastic poncho maar gek en liep het eerste stuk alsof hij een porseleinen gewaad aan had! Even tempo Daantje, anders zijn we doorweekt voordat de wandeling begint. Gelukkig helpt het altijd goed om er een spelletje van te maken en wil Daan héél graag de eerste zijn! Halverwege klom Daan zelfs mee de wenteltrap van een uitkijktoren op en waren we zo hoog als de bomen. Het was een smal wenteltrapje en de planten op de grond worden steeds kleiner. Net toen ik me bedacht dat ik er wat duizelig van werd, zei Daan: “Mama je wordt hier een beetje stuiterig van” Hahaha! Het wordt wel een beetje eentonig, maar deze wandeling was ook weer een hele indrukwekkende ervaring. Je zit zo hoog en je kijkt uit over het hele woud en ook de grond kan je juist goed bekijken van bovenaf. Daan vond het wel grappig dat je door de stellages de grond zag, geen idee dat dit spannend is. En Julia zat zo lief in haar buggy, terwijl ze een beetje nat aan het regenen was en er natuurlijk helemaal geen idee van had waarom ze daar zat. Het laatste stuk ging het nog wat harder regenen, dus mocht ze bij papa onder de poncho, dikke pret natuurlijk! De regen paste voor ons gevoel ook juist wel weer bij het regenwoud en achteraf hoorden we ook dat het er elke dag regent, een soort micro klimaatje, dus dan maar gaan op een dag dat het bij ons ook regende, toch?

’s Middags lekker thuis in het prachtige huis. Daan en Julia zaten samen op bed en hadden hun boekjes en speelgoed daar uitgestald. Daan ging op een gegeven moment in een boekje lezen en je zag Julia observeren en hem vervolgens nadoen. Zat ze zomaar ineens rustig in een boekje te bladeren, zo zien we haar niet vaak! Ze hebben dik een kwartier zo samen op bed gezeten, té zoet! Toen ik zei dat ze zo lekker aan het keuvelen waren, zei Daan boos: IK bén niet aan het keuvelen!” Hihihi! Samen in bad hadden ze de grootste lol, ze hebben zich zo lief samen vermaakt in een klein laagje lekker warm water. We hoorden Daan flink spetteren en Julia een beetje schreeuwen, moesten we ingrijpen? Maar Daan zei heel wijs: “Julia je moet niet schreeuwen, dan moet je gewoon zeggen ‘stop hou op Daan’. Ze praat steeds meer, maar dat is nog net even iets te moeilijk helaas ; -) Ze zegt bijvoorbeeld al heel goed: ‘Daannnnn’ en ‘Ju-ja’, ook zegt ze ‘and’ (als ze een handje wil) of ‘lope’ (als ze niet in de buggy wil), ‘poepe’ en ‘lui-le’ (luier) is ook handig voor ons om te weten en ‘uittt’ kan ze ook heel duidelijk zeggen als ze in haar autostoeltje zit en we net twee minuten onderweg zijn… Er gaan heel veel rozijntjes doorheen in de auto om mevrouwtje zoet te houden!

De volgende dag is het weer heel mooi zonnig dus we besluiten om vandaag lekker te chillen. Niet teveel doen en lekker genieten! We gaan wel even het dorpje in, naar de speeltuin en naar het strandje, maar daar branden we weg, dus dan maar even shoppen! Rolf heeft een nieuwe zonnebril nodig en Daan een nieuw petje tegen de zon. Daan vindt een vet leuk stro hoedje (een cowboy-hoed noemt hij het zelf) én een echte stoere-mannen-zonnebril, voor Julia nog maar een eigenwijze roze zonnebril gekocht, want die stond haar zo leuk…  En ook Rolf en ik vinden allebei een bril én een hoedje. De familie toerist is er weer klaar voor, hoor!

Het mooiste is dat Daan net uit de winkel met hoedje en zonnebril op, ineens aangesproken werd dat hij zo ontzettend ‘cute’ was en een mevrouw vroeg of ze een foto van hem mocht maken! Hij heeft Julia dit keer afgetroeft met zijn nieuwe outfit!

’s Ochtends vroeg en begin van de avond zien we door de tuin weer af en toe een walibi (een soort kangaroe) en heel veel konijntjes huppelen. Voor de kinderen, maar ook voor ons, natuurlijk erg leuk. Als Rolf en ik net op bed liggen springt ineens de buitenverlichting aan, we kijken naar buiten en zien zomaar een koala over de oprit lopen! Die schijn je heel moeilijk ‘in het wild’ te zien, omdat ze zo’n 20 uur per dag slapen en voornamelijk in de bomen hangen. Deze hebben we dan toch maar mooi gespot ; -) 

De volgende ochtend is het alweer tijd om te gaan… Jammer, maar we hebben natuurlijk ook zin om Melbourne te gaan verkennen! We mogen de Great Ocean Road afrijden naar Melbourne en dit stuk is precies zoals ik het me had voorgesteld, de snelweg direct langs het water, soms laag langs een strandje en soms hoog over de kliffen met daaronder opspattende golven. Prachtig!! Helaas is de weg wel erg bochtig en houdt Daan niet alles binnen. Zal je precies zien als we vanmiddag de auto in Melbourne moeten inleveren! Met heel veel billendoekjes (want die ruiken zo lekker…) maken we zijn kinderstoeltje zo goed mogelijk schoon. Daan staat buiten fijn van het uitzicht te genieten en voelt zich nu hij uit de auto is gelukkig gelijk weer kiplekker!
Het laatste dorpje langs de Great Ocean Road is Torquay met één van de bekendste surfstranden van Australië. Rolf baalt nu ineens heel erg dat hij toch niet ergens een dagje is gaan surfen. De omstandigheden waren er steeds niet naar, maar hier is de sfeer ontzettend leuk, prachtig blauw water, goede golven en heel veel surfers. Maar ja, de auto moet over twee uurtjes ingeleverd worden en de sleuteloverdracht voor ons appartement in Melbourne is al gepland. We rijden toch even het strandje op om te kijken of hij niet een surfboard kan huren voor een klein uurtje, maar er is helaas geen verhuur op het strand te vinden zo snel, echt heel jammer!!

Een uurtje later rijden we Melbourne in en vinden we het appartementencomplex redelijk makkelijk. To be continued.... maar we kunnen wel vast een tipje van de sluier oplichten: Het was briljant, met een onbeschrijfelijk uitzicht over de hele stad!

Ondertussen zijn we vanochtend vroeg trouwens veilig geland in Abu Dhabi in een geweldig luxe resort, waar we nog even een paar dagen nagenieten van de reis en bijkomen van de jetlag alhoewel die tot nu toe enorm lijkt mee te vallen, dus we gaan even chillen op het strand hier ;- )  

Dikke kus!