Goodmorning Seattle!

Zó fijn dat de eerste nachten goed zijn gegaan! Daan en Julia lijken nergens last van te hebben. Ze zijn overdag wel gezellig en we brengen ze laat naar bed, waardoor ze ook heerlijk slapen tot de volgende ochtend. Onze ogen vallen om 22:00 uur echt dicht en Teun slaapt wat onrustig en is wat vaker wakker, maar valt ook wel weer steeds in slaap gelukkig. Overdag is hij een beetje zijn draai kwijt en wordt hij soms heel driftig als we hem in slaap proberen te krijgen, terwijl hij zichtbaar moe is. Maar hij is grote delen van de dag lekker zichzelf en kijkt met zijn mooie blauwe kijkers om zich heen. Zou hij enig idee hebben dat hij in een heel ander land is? Hij kletst lekker in de wagen en zijn lachjes zijn zo heerlijk!! 

We hadden de eerste ochtend naast het vinden van een speelgoed winkel nog een andere missie: Een luizenkam kopen.... Aaaaarrggh! Daan en Julia hebben luizen als souvenir meegenomen uit Nederland. Nog nooit gehad, maar Julia had al een paar dagen kriebel op haar hoofd en bij nadere inspectie vonden we vanochtend dus wat beestjes in hun haar. Luizenkam en shampoo gelukkig snel gevonden bij de pharmacy en niet veel verder was de speelgoedwinkel. Twee luizen, eh.. vliegen in één klap!

Het is prachtig weer hier, lekker zonnig en niet benauwd. Maar in de loop van de middag wordt het wel echt warm in de zon. Overal waar je naar binnen loopt staat de airco vol aan, dus je hebt het soms niet eens echt door dat het zo warm is. Rolf kan gelukkig elke dag een stukje beter lopen. De kinderwagen van Teun gebruikt hij als kruk, dus zijn krukken kunnen we nu thuislaten. Heel fijn dat dat zo goed gaat! 

Terug in de hotelkamer is het tijd om te kammen (nog nooit gedaan, wat een gedoe! Ik voel me een echte luizenmoeder) en even spelen met het nieuwe speelgoed. Rolf boekt online vanuit ligstand met zijn been weer even omhoog entree tickets voor de Space Needle, Seatlle's toeristische trekpleister en voor mij bekend uit de serie Grey's Anatomy waar hij geregeld in beeld voorbij komt. Die moeten we wel even afvinken natuurlijk. Wat een hoog en futuristisch ding. We moeten alsnog wel even in de rij staan en terwijl Teun in de draagzak bij me hangt, zie ik ook door zijn kleine lieve haartjes een luis lopen, getsie!! Ik sta dus te luizenpluizen in de rij. 
Er gaan een aantal glazen liften aan weerszijden van de Naald omhoog en na een halve minuut in deze lift ben je al boven. Prachtig uitzicht natuurlijk over de stad, maar ook over de bergen daarachter waar we straks heen gaan. Door het mooie weer kan je ontzettend ver kijken. Het blijft ook altijd een beetje spannend zo hoog, dat vinden Daan en Julia ook zeggen ze nog in de lift. Maar zodra we bovenin naar buiten lopen, staat Julia tegen de glazen wand aan recht naar beneden te kijken en dingen aan te wijzen. Bang voor hoogte is ze echt niet ; -)
We maken wat mooie foto's met elkaar en eenmaal beneden wordt je natuurlijk door de giftshop naar buiten geleid. Dan toch nog maar een klein cadeautje:  Daan kiest een miniatuur Space Needle (een blauwe natuurlijk!) en Julia een portemonneetje met afbeeldingen van de Space Needle (die ze overigens de volgende ochtend alweer kwijt is?! Ons sloddervosje...) en wij kiezen een mooie glazen geblazen kerstbal als souvenir voor thuis. 

's Avonds hebben we vlakbij ons hotel gegeten. We hebben beide avonden trouwens heel lekker gegeten. In tegenstelling tot het ontbijt, bij de Starbucks, wat toch vooral gezoet en veel is, ook als je de gezonde dingen kiest: Yoghurt met granola, is bijvoorbeeld geen yoghurt zoals wij dat kennen, maar een soort vanille parfait. Een sandwich met bacon en egg, is een hele dikke plak wit brood met flink wat boter geroosterd en twee (!) dikke plakken bacon en een gebakken eitje. Als de kinderen om 'chocolat milk' vragen krijgen ze een milkshake beker vol met chocomel en uit de chocolade croissant stroomt gesmolten chocola. Zou Daan dan hier ineens wat vet gaan kweken?? 

De volgende ochtend staat, na het ontbijt bij Starbucks tegenover het hotel, het Seattle Aquarium op het programma, waarna we door zullen rijden naar onze eerstvolgende stop. Het Aquarium ligt in de haven, waar ze verschillende pieren hebben met restaurants en winkeltjes. Redelijk toeristisch allemaal, maar het ziet er toch leuk uit. Het Aquarium stelt helemaal niks voor, maar de kinderen vinden het leuk. Vooral Daan, onze kleine Freek Vonk. 

We verheugen ons op het vertrek uit de stad, lekker het land verkennen en onze roadtrip starten! Helaas verloopt dit niet zo soepel en is het ontzettend druk op de weg en is er onderweg ook nog een ongeluk gebeurt, waardoor we over de reis naar onze volgende stop niet een kleine 3 uur doen, maar ruim 4 uur... Het uitzicht is ook nog niet geweldig, want het is voornamelijk snelweg, Interstate 5. Om de tijd wat sneller te laten gaan, spelen we auto-bingo. Daan en Julia zien wonderbaarlijke dingen langs de weg. Zoals bijvoorbeeld een poes,  een fiets en een brandweerauto... Ik zit niet op te letten kennelijk ; -) 

Het laatste stuk wordt mooi en groen als we van de snelweg afgaan. Rond etenstijd komen we aan in het Olympic National Park, bij Lake Quinoalt Lodge.